شناسایی بذر سبزی و گل (سبزی)

بذر شوید                                                                              شوید

نام علمی: Anethum graveolens

نام انگلیسی: Dill

ویژگی های کلی گیاهشناسی:

شوید(Dill) گیاهی است یک ساله به ارتفاع 30 سانتی متر تا یک متر(گاهی بیشتر) و دارای ریشه راست، مخروطی شکل و به رنگ سفید است. طول ریشه متغیر و بین 10 تا 30 سانتی متر می باشد. ساقه آن منشعب استوانه ای بی کُرک، دارای خطوط طولی و در محل گره ها کمی فرو رفته است.

تاریخ کشت:

زمان و نحوه کاشت شوید به چگونگی استفاده از اجزای گیاه(بذر یا پیکر رویشی) بستگی دارد.

نحوه ی کشت:

نحوه ی کاشت شوید به دو طریق بذر و پیکر رویشی می باشد.

تاریخ برداشت:

زمان برداشت شوید حدود سه تا چهار هفته بعد از کاشت میباشد و بعد از اولین برداشت این زمان به دو تا سه هفته کاهش می یابد.

شناسایی بذر سبزی و گل (سبزی)

هویچ

نام علمی: Daucus carota

نام انگلیسی: carrot

ویژگی های کلی گیاهشناسی:

هویج یا گَزَر (زردک) گیاهی خوراکی و دوساله از خانواده چتریان است. هویج معمولاً به رنگ نارنجی یا سفید، و یا مخلوطی از قرمز و سفید است و تازهٔ آن بافتی خشک و ترد دارد.

تاریخ کشت:

 موقع کاشت بذر در نقاط سرد سیر که دارای زمستانهای سخت است در فصل بهار پس از برطرف شدن خطر یخبندان می‌باشد و در نواحی گرم معتدل که خطر یخبندان وجود ندارد بذر این گیاه را می‌توان در پاییز و یا زمستان کاشت.

نحوه ی کشت:

 بذر هویج را بطور خطی می‌کارند. فاصله خطوط از 40 تا 45 سانتیمتر نسبت به آب و هوا و نوع خاک تغییر می‌کند.

مقدار بذر در واحد سطح:

بستگی به نوع زمین و زمان کشت دارد.

تاریخ برداشت:

تقریبا در تمام فصول سال هویج در بازار یافت می‌شود ولی هویجهایی که در اواخر بهار و اوایل تابستان به فروش می‌رسند محصول انواع زود رس هستند و هویجهایی که در پاییز و زمستان به بازار عرضه می‌شوند از انواع هویج دیر رس به عمل آمده‌اند. هویج پاییزه یا آخر فصل را بوسیله گاو آهن از زمین می‌کنند.

شناسایی بذر سبزی و  گل( سبزی)

بذر جعفری                                                                        جعفری

نام علمی:  Petroselinum sativum

نام انگلیسی: Percile - Parsley

ویژگی های کلی گیاهشناسی:

گیاهی دو ساله به ارتفاع 3/0 تا یک متر و دارای ریشه راست دوکی شکل یا متورم (بر حسب نژادهای مختلف) و به رنگ مایل به زرد است. به حالت وحشی می روید و در بعضی نواحی پرورش داده می شود. برگهای جعفری ، شفاف به رنگ سبز تیره ، دارای بریدگیهای لوزی یا مثلث شکل با تقسیمات فرعی است. برگهای قسمت فوقانی ساقه آن، منقسم به قطعات باریک و نوار مانند با ظاهری متفاوت از برگهای تحتانی می باشد گلهائی کوچک مایل به سبز و مجتمع به صورت چتر مرکب دارد. در قاعده اشعه چترهای اصلی و فرعی آن، زائده های باریک و غیر منقسم دیده میشود. میوه آن کوچک و به درازای 2 میلیمتر به قطر یک میلی متر یا کمی بیشتر به رنگ سبز و دارای بو و طعم بسیار معطر است. ریشه جعفری معمولی نازک ولی محکم است که در تغذیه از آن استفاده نمی شود. عمق ریشه زیاد است (گاهی تا عمق 160 سانتی متر) از آنجائیکه جفعری دارای ریشه های فرعی کمی است به همین دلیل برای به سازی خاک مناسب نیست و بنابراین در تناوب زراعی جایی ندارد.

تاریخ کشت:

زمان کاشت جعفری در سبزیکاریهای بزرگ و در مناطق معتدله در بهار و گاهی نیز در پائیز است جعفری را در ردیفهایی به فاصله 15 تا 20 سانتی متر روی ردیف میکارند.فاصله بین ردیفها در کشتهای مکانیزه 25 سانتی متر است.

نحوه ی کشت:

عمق کاشت 2 تا 3 سانتی متر است. بذر گیاه را از اسفند تا فروردین در ردیفهایی به فاصله 15 تا 25 سانتی متر روی ردیف می کارند فاصله بین ردیف ها در کشت های مکانیزه 25 سانتی متر است.بخاطر ظرافت بذرها و طولانی بودن مدت جوانه زدن آنها (حدود 3 هفته) در هر هکتار 4 کیلوگرم بذر مخلوط به ان می افزایند.

مقدار بذر در واحد سطح:

 مقدار بذر با توجه به نوع کشت و جنس خاک حدود 5/3 تا 6 و گاهی اوقات بین 8 تا 10 کیلوگرم در هکتار است.

تاریخ برداشت:

میوه های جعفری را از اول مرداد تا شهریور ماه،ریشه ها در آبان ماه و برگها را از اواسط خرداد تا اواسط آبان محصول برداری می نمایند. چین اول برگ جعفری را از اواسط تا اواخر خرداد با علف چین یا کمپاین سبزی چین برداشت می کنند برگهای جعفری را معمولاً بر حسب نوع بذر کشت شده و دفعات بذر پاشی،شرایط آب و هوایی و آبیاری تا مهر ماه با فواصل حدود 4 هفته‌ای، 3 تا 4 بار برداشت می کنند. ریشه جعفری را از اواخر مهر تا اوایل آبان ماه با چغندر کن یا کمپاین مخصوص چغندر و سیب زمینی برداشت می نمایند. میوه های جعفری هم در شهریور ماه آماده استفاده می شوند.از هر هکتار زمین 2/1 تن میوه(دانه)پاک شده و 30 تن گیاه تازه بدست می آید. برگهای برداشت شده را در دستگاههای خشک کن در حرارتی معادل 40 درجه سانتی گراد خشک کرده و در ماشین برگ چین یا در دستگاههای برش در اندازه های 2 میلیمتر می برند.ریشه های را که با دست یا به وسیله شخم زن برداشت شده شستشو داده و آنها را بوسیله ماشینهای مخصوص به قطعات کوچک تقسیم می کنند و در دستگاههای خشک کن در حرارت 60 تا 80 درجه سانتی گراد خشک و سپس پرداخت می نمایند.میوه ها را نیز در دستگاه های بذر پاکن در شرایط استاندارد پرداخت و بوجاری می نمایند.

شناسایی بذرسبزی و گل (سبزی)

بذر شنبلیله                                                                          شنبلیله

نام علمی : Trigonella foenum-graecum

نام انگلیسی:Fenugreek – Common fenugreek

ویژگی های کلی گیاهشناسی:

گیاهی است علفی، یکساله، به طول 10 تا 50 سانتی متر ، برگهای آن متناوب و مرکب از سه برگچه است. از اختصاصات آن اینست که نصف تا سه چهارم انتهای برگچه های آن دندانه دار است.گلهائی منفرد به رنگ زرد روشن ، بنفش یا مایل به سفید به بزرگی 8/0 تا 8/1 سانتی متر دارد. میوه آن نیام، خمیده ، بطول 3 تا 11 سانتی متر و محتوی 5 تا 20 دانه زاویه دار به طول 4 تا 6 میلی متر و به عرض 2 تا 3 میلی متر است. رنگ آن از زرد حنایی تا قهوه ای تغییر می نماید. بوی آن قوی و طعمش تلخ و معطر است. منشأ این گیاه نواحی مدیترانه گزارش شده است.

شناسایی بذر سبزی و گل (سبزی )

ریحان

نام علمی: Ocimum basilicum 

نام انگلیسی: Sueet basil

ویژگی های کلی گیاهشناسی:

ریحان، گیاهی علفی، معطر و بومی هندوستان است که ارتفاع ساقه آن گاهی به ۶۰ سانتی‌متر هم می‌رسد.

ریحان دو نوع دارد، نوع اول برگ‌های سبز و نوع دوم برگ‌های بنفش دارد.

این سبزی معطر در ایران به صورت خود رو به عمل می‌آید، اما در اکثر نقاط دنیا کاشته می‌شود. تا به حال هیچ گونه مضراتی در اثر مصرف آن دیده نشده است.

ریحان، گیاهی علفی، معطر و بومی هندوستان است که ارتفاع ساقه آن گاهی به ۶۰ سانتی‌متر هم می‌رسد.

ریحان دو نوع دارد، نوع اول برگ‌های سبز و نوع دوم برگ‌های بنفش دارد.

این سبزی معطر در ایران به صورت خود رو به عمل می‌آید، اما در اکثر نقاط دنیا کاشته می‌شود. تا به حال هیچ گونه مضراتی در اثر مصرف آن دیده نشده است.

تاریخ کشت:

زمان کاشت بعد از رفع خطر سرما و یخبندان می باشد.

نحوه ی کشت:

کاشت و تکثیر ریحان توسط بذر و به روش مستقیم و غیر مستقیم صورت می گیرد. کاشت مستقیم : کشت ریحان در زمان مناسب به صورت ردیفی در زمین اصلی انجام می گیرد. پس از کشت آبیاری مناسبی ضرورت دارد. کاشت غیر مستقیم : از این روش معمولاً در سطوح کم کشت استفاده می شود.ابتدا بذرها را در زمان مناسب در خزانه زیر پلاستیک کشت می کنند. مقدار بذر برای هر متر مربع زمین بین 10 تا 20 گرم است. برای هکتار زمین به 350 تا 450 مترمربع پوشش زیر پلاستیک نیاز است. پس از آبیاری منظم و وجین علفهای هرز سطح خزانه هنگامی که ارتفاع گیاهان به 6 تا 10 سانتی متر رسید. (پس از 5 تا 6 هفته) نشاء ها را در ردیفهایی به فاصله 40 تا 50 سانتی متر در زمین اصلی کشت می کنند فاصله دو بوته در هر متر طولی 30 سانتی متر مناسب است.برای هر هکتار زمین به 140 تا 200 هزار نشاء نیاز میباشد.

مقدار بذر در واحد سطح:

مقدار بذر برای هر متر مربع زمین بین 10 تا 20 گرم است.

تاریخ برداشت:

برحسب شرایط آب و هوائی دو و یا حتی سه بار می توان به برداشت پیکر رویشی ریحان اقدام نمود. اولین برداشت را می توان اوایل تیر انجام داد. دومین برداشت اوایل شهریور و سومین آخرین برداشت را می توان قبل از فصل سرما (اواخر مهر) انجام داد.

شناسایی بذر سبزی و گل(سبزی)

بذر تره

نام علمی: Allium ampeloprasum persicum 

نام انگلیسی:

ویژگی های کلی گیاهشناسی:

گیاهی پرورش یافته و دارای برگهای نواری شکل، نسبتاً پهن و با غلاف دراز است، از مشخصات دیگر آن این است که قاعده نسبتاً ضخیم آن در داخل پیاز جای دارد.گلهای آن گلی یل سفید رنگ و مجتمع به صورت چتر بزرگ کروی است.
قسمت مورد استفاده این گیاه برگ و پیاز کوچک آن است که به حالت خام یا پخته مصرف می شود.
▪ خواص گیاه تره : تره دارای اسانس مرکب از ترکیبات سولفوره است. برگ آن دارای آنزیم های مختلف مانند مالتاز، دکستریناز، انورتاز و امولسین می باشد. در ریشه گیاه نوعی هیدرات کربن وجود دارد که آرابینوز و گالاکتوز از آن نتیجه می شود.
تره را از قدیم الایام مصریان، یونانیان و رومیان به مصارف تغذیه می رسانیده اند و چون از سبزی های سهل الهضم است و بعلاوه طعم و بوی آن ملایم تر از سیر و پیاز می باشد، در هر عصریمورد توجه مردم قرار می گرفته است. مصرف آن برای مبتلایان به سوء هاضمه، چاقی، درد مفاصل، نقرس، تصلب شرائن و یبوست دائمی توصیه گردیده است بعلاوه غذای مناسبی برای مبتلایان به تحریک معده و روده است.
تره از سبزیهای مدر و بسیار مفید است. اثر خلط آور و نرم کننده به نحو قاطع دارد. سوپ آن حبس البول ( عدم دفع ادرار )، آب آوردن انساج و سنگ کلیه را درمان می کند. در موارد گرفتگی صدا، گریپ، سرفه، ورم گلو و نای و به طور کلی تمام حالات التهابی حاد و مزمن دستگاه تنفس، سیاه سرفه و غیره اگر سوپ و شربت آن مصرف شود اثرات درخشان به ظهور می رساند. در ضمن این گیاه دارای پتاسیم فراوان می باشد و خوردن آن برای کسانی که دچار کمبود پتاسیم می باشند مؤثر است.
در استعمال خارجی اگر تره به محل گزیدگی زنبور یا زنبورعسل مالش داده شود درد را تسکین می دهد. تره پخته شده در شیر را معمولاً به صورت ضماد بر روی اولسرهای چرکین یا در آماس های رماتیسمی یا نقرسی یا لمباگوها جهت تسکین و بهبود بیماری اثر می دهند. تره پخته شده در زیر خاکستر موجب سرباز کردن دمل ها، آبسه ها و Panaris می شود؛ برای این کار می توان شیره تره را در آرد وارد کرده به صورت خمیری درآورد و یا آن را با قسمت نرم درون نان مالش داد و سپس بر روی دمل یا آبسه اثر داد. تنقیه جوشانده تره بهترین نرم کننده است و در رفع امتلاء روده بزرگ بسیار نافع می باشد.
▪ طرز تهیه دم کرده تره : برای استفاده از خواص تخم تره در حدود یک قاشق مرباخوری از آنرا گرفته و در یک قوری کوچک آبجوش دم می کنند و حاصل را دو سه بار در روز می نوشند. می توان به جای تخم تره از اب تره استفاده کرد.

تاریخ کشت:

معمولا از15 فروردین به بعد تا اواخر ابان

نحوه کشت:

كشت تره به دو طريق انجام مي گيرد .

كشاورزان ايراني و همچنين افرادي كه در منازل خود تره را مي كارند روش دستپاش است 

براي كشت خطي كه بهترين و باصرفه ترين روش ها مي باشد ، در زمين بفواصل ۱۰ تا ۱۵ سانتي

شيارهايي به عمق ۱ تا ۲ سانتيمتر و موازي يكديگر ايجاد مي كنند . آنگاه بذر تره را در اين شيارها

 ردیف مي ريزند و روي آن را با شن كش و يا ماله چوبي خاك مي دهند .در طول مدت نمو گياه ، وجين

 مرتب زمين و خارج ساختن علف هاي هرز ضروری مي باشد و آبياري منظم آن بايستي مورد توجه

قرار گيرد .  

تاریخ برداشت:

معمولا 10 یا 12 روز بعد از کشت یا برداشت قبلی

شناسایی بذر سبزی و گل (سبزی)

بذرشاهی   شاهی

نام علمی: Lepidium sativum 

نام انگلیسی: garden cress

ویژگی های کلی گیاهشناسی :

شاهی یا ترک تیزک بومی اروپا و شاید غرب آسیاست و به احتمال زیاد بومی ایران می باشد. سابقه کشت آن به 2000 سال پیش می رسد.

تره تیزک (شاهی)، گیاهی خوراکی از تیرة چتریان با نام علمی لپیدیوم ساتیوم . به سبب عطر و طعم تندِ مطبوعش ، در سطح وسیعی در مزارع سبزیِ ایران و بسیاری از کشورهای جهان کشت می شود. گیاهی است یکساله که برگهای بدون کرک و بدون دندانه آن به مصرف تغذیه انسان می رسد. طول بوته شاهی شاید به 30 تا 50 سانتی متر برسد. تره تیزک از گیاهانی است که ضمن پرورش دانه اش به نواحی مجاور انتقال یافته تدریجاً طی مدت کوتاهی به فواصل دور از منطقه نفوذ می کند. برگ و ساقه آن رنگ سبز روشن دارد. گلهایش صورتی روشن یا سفید است. میوه اش بیضوی مدور به طول 5 تا 6 میلیمتر و به عرض 3 تا 4 میلیمتر و بطور محسوس بال دار است برگ و ساقه جوان آن در حالت تازه طعم تند و مطبوع شبیه بولاغ اوتی دارد. تخم آن ریز و قرمز و کمی دراز است.

تکثیر تره تیزک از طریق کاشت بذر آن به محض برطرف شدن سرمای زمستان آغاز و در تمام طول فصل بهار در هوای آزاد می توان به فواصل زمانی برداشتهای متناوب کاشت.

در مازندران « تره تیزک » و در سایر مناطق ایران تره تیزک و « شاهی » گفه می شود در کتب طب سنتی به نامهای « جرجیربستانی » و « رشاد » نام برده شده است. و تخم آن را « حب الرشاد » ،      « حرف ابیض » و « حرف » گویند . به فرنسوی Nasitor و Cresson des jurdins.و Cresspm a;empos و Passerage و به انگلیسی garedn cress گفته می شود. گیاهی است از خانواده Cruciferae نام علمی آن Lepidium sativum L. باشد.

تاریخ کشت:

تره تیزک را در گلخانه ها زیر شیشه یا در باغهایی که دارای زمین سست بوده ولی خاک آن چندان پوسیده نباشد، می کارند در گلخانه بذر را از آبان تا اردیبهشت و در مزرعه بذر را عملاَ در تمام طول سال با فاصله 14 روز یکبار پشت سر هم می کارند.

نحوه ی کشت:

تره تیزک را در گلخانه ها زیر شیشه یا در باغهایی که دارای زمین سست بوده ولی خاک آن چندان پوسیده نباشد، می کارند در گلخانه بذر را از آبان تا اردیبهشت و در مزرعه بذر را عملاَ در تمام طول سال با فاصله 14 روز یکبار پشت سر هم می کارند.

در هر متر مربع جهت کشت گلخانه 80 تا 120 گرم بذر را در جعبه های پلاستیکی به صورت کرتی می کارند ولی در مزرعه بذرها را به صورت ردیفی با عرض 10 تا 30 سانتی متر کشت می نمایند (برای هر صد متر مربع 12 تا 80 گرم بذر) جهت تقویت زمین از مواد معدنی که بسادگی در آب حل می شوند استفاده می کنند. ضمناً احتیاجی به کودهای معدنی نمی باشد. کشت گلخانه ای و مزرعه ای را باید دائماً از علف هرز پاک کرده و محصول را مرطوب نگهداشت حرارت ابتدائی گلخانه 4 تا 6 درجه سانتی گراد است که بتدریج به 10 تا 12 درجه سانتی گراد افزایش می یابد. برای دفع علفهای هرز در پیش کشت محصول را با دورینول (Devrinol) در هر هکتار 5/1 کیلوگرم سمپاشی می کنند.

مقدار بذر در واحد سطح:

در هر متر مربع جهت کشت گلخانه 80 تا 120 گرم بذر را در جعبه های پلاستیکی به صورت کرتی می کارند ولی در مزرعه بذرها را به صورت ردیفی با عرض 10 تا 30 سانتی متر کشت می نمایند. 

تاریخ برداشت:

برداشت محصول از اواسط فروردین تا آبان ماه می باشد. نهالهای جوان را به محض اینکه به اندازه 5 تا 6 سانتی متر رشد می کنند در گلخانه 10 تا 20 روز در مزرعه 6 تا 8 هفته پس از بذر افشانی برداشت می کنند. از هر صد متر مربع زمین در هر چین 50 تا 60 کیلوگرم محصول تازه برداشت می شود حرارت خشک کردن شاهی برای استفاده در صنایع غذایی نباید بیش از 40 تا 50 درجه سانتی گراد باشد.

شناسایی بذر سبزی وگل(سبزی)

بذر اسفناج

نام علمی:(spinacia oleraceal)

نام انگلیسی:(spinach)

ویژگی های گیاهشناسی:

اسفناج گیاه بومی ایران است و از اوائل قرن اول میلادی کم کم به نقاط دیگر دنیا راه یافت . بطوریکه در تاریخ مسطور است اسفناج در قرن هفتم در چین و در قرن دوازدهم در اسپانیا کشت میشده است . کشت اسفناج در سال 1806 در آمریکا شروع شد .
اسفناج گیاهی است یکساله دارای ساقه ای راست به ارتفاع نیم متر که برگهای آن پهن و نرم مثلثی شکل برنگ سبز می باشد . اسفناج نسبت به سرمای زمستان مقاوم است .
دو نوع اسفناج وجود دارد که بنام پائیزه و بهاره نامیده می شود . اسفناج بهاره در فصل بهار کاشته می شود و به اسفناج انگلیسی معروف است . نوع پائیزه آن که به خاک بسیار غنی احتیاج دارد در پائیز کاشته می شود . گلهای اسفناج برنگ سبز کمرنگ می باشد .
اسفناج چون دارای مواد غذایی فراوانی است کشت آن امروز در تمام نقاط دنیا معمول است .
خواص داروئي:
برگ اسفناج از نظر طب قديم ايران كمي سرد و تر است و برخي عقيده دارند كه متعادل است يعني نه سرد است و نه گرم 

تاریخ کشت:

با توجه به اينکه اسفناج يک گياه روزبلند مى‌باشد کاشت آن بايد در بهار و يا پائيز يعنى در روزهاى کوتاه انجام گيرد. بنابراين بذر اسفناج را در مناطقى که داراى زمستان‌هاى ملايم مى‌باشند مانند نقاط جنوبى ايران به‌تدريج از اواسط پائيز تا اوايل اسفند مى‌کارند. اسفناج بهاره را مى‌توان در اواخر زمستان مثلاً در اسفندماه به مجرد مساعد شدن هوا کاشت. در مورد اسفناج پائيزه يعنى محصولى که بايد در پائيز برداشت شود، نبايد زودتر از اواسط مرداد و ديرتر از اواسط شهريور کاشت، زيرا در صورت اول امکان به‌گل رفتن در طول روز بلند زياد است و در صورت دوم ممکن است به‌موقع قابل برداشت نشود.

نحوه ی کشت:

اسفناج را می توان به طور دست پاش، خطی و در سبزیکاری سطوح بزرگ با ماشین بذر پاشی کرد. زمان کاشت انواع بهاره در اواخر اسفند ماه و انواع پائیزه در اواخر تابستان و انواع زمستانه در اواخر پائیز می باشد. استفاده از کودهای حیوانی در زمینهایی که از نظر مواد آلی ضعیف هستند توصیه می شود در هر صورت باید از کود حیوانی کاملاً پوسیده استفاده شود. چنانچه بخواهیم از کود تازه استفاده کنیم باید آنرا چند ماه قبل از کاشت به زمین داد زیرا ریشه اسفناج در مقابل پاره ای از بیماریهای قارچی که باعث پوسیدگی ریشه می شوند حساس است کود شیمیایی را باید موقعی به زمین داد که در فاصله دوره رویش در دسترس گیاه قرار گیرد. با توجه به مقدار مواد غذایی موجود در خاک معمولاً حدود 120 کیلوگرم در هکتار ازت،60 کیلوگرم در هکتار p2o5 و 140 کیلوگرم در هکتار K2O توصیه می شود اسفناج زمین های خنثی تا قلیائی را ترجیح می دهد. بنا بر این می توان تا 4 هفته قبل از کاشت به دادن کودهای آهکی مبادرت ورزید. کود پتاسه را در بهار به شکل کلرید به زمین می دهند زیرا عرضه زیاد کلرید در خاک کاهش جذب ازت را به دنبال دارد و در شرایط معمول تولیدی باعث کاهش نیترات در گیاه می شود معمولاً در کشت بهاره کود شیمیایی را یک دفعه قبل از کاشت به زمین می دهند ولی برای انواع زمستانه یک سوم ازت را توام با تمامی کودهای فسفر و پتاسه در اوایل زمستان هنگام کاشت به زمین می دهند و دو سوم باقیمانده را در دو مرحله دیگر به صورت کود سرک در اختیار گیاه قرار می دهند.در سطح بزرگ معمولاً پس از کاشت زمین را غلتک می زنند.

مقدار بذر در واحد سطح:

بستگی به خاک مزرعه دارد.

تاریخ برداشت:

زمان برداشت اسفناج کوتاه است، زيرا از يک طرف رشد برگ‌هاى اسفناج بايد حتى‌الامکان کامل شده باشد و از طرف ديگر بايد برداشت اسفناج قبل از شروع به‌گل رفتن آن تمام شده باشد. اسفناج به‌گل رفته معمولاً تلخ مزه بوده و به‌عنوان سبزى کاملاً بى‌ارزش مى‌باشد.

شناسایی بذر سبزی و گل(سبزی)

بذر تربچه

نام علمی:(raphanus sativus )

نام انگلیسی:(wild radish)

ویژگی های کلی گیاهشناسی:
گیاهی است یکساله از خانواده Cruciferae که تولید مثل آن از طریق بذر صورت میگیرد.
با ساقه هایی به ارتفاع 60تا150سانتی متر و برگهای طوقه ای به طول 8 تا15سانتیمتر و پهنای3تا 15سانتیمتر، با حاشیه دندانه دار و بریدگی های عمیق، گلهای آن نسبتاً درشت با گلبرگهای بنفش تا سفید که بر روی آنها رگبرگهایی به رنگ صورتی دیده میشوند.
بذرهای کوچک تخم مرغی شکل قرمز مایل به قهوه ای ان غلافهای توپر دیده میشود.
از علف هرز دیگر این جنس میتوانR.raphanistrum را نام برد.
تربچه وحشی از علفهای هرز مزارع گندم، جو، توتون و سبزی و صیفی است.

روشهای کنترل:

در مزارع غلات از 2-4-D به نسبت 1 تا1.5لیتر در هکتاراز زمان پنجه زدن تا تشکیل ساقه(گندم)میتوان استفاده کرد.
همچنین در مزارع یونجه،شبدر،اسپرس می توان از علف کش کلرتال دیمتیل (داکتال (WP75%  به نسبت 8تا12کیلوگرم در هکتار استفاده کرد که در یونجه تازه کاشت بعد از کاشت و قبل از سبز شدن یا اوایل بهار قبل از بیدار شدن یونجه استفاده میشود.

تاریخ کشت:

زمان کاشت تربچه ، در فضای باز بنا به سردی هوا از اول اسفند ماه تا اول آبانماه توصیه می شود و می توان پیاپی آن را کاشت و برداشت نمود .

نحوه ی کشت:

تربچه در هر آب و هوا و خاکی می روید ، لکن در هوای گرم زود خَشَبی ( خشک و چوبی ) و پوک شده از مرغوبیت آن کاسته میشود . از نظر خاک ، زمان کشت را باید در نظر داشت ، باین معنی که برای کشت بهاره ، زمین شنی و سست بهتر از زمین رسی و شنی سخت می باشد .

بعکس برای کشت انواع تابستانه در زمین های رسی و شنی و نمدار بهترین محصول بدست می آید .

روش کاشت و ازدیاد تربچه به وسیله بذر می باشد.

بذر تربچه ، قرمز رنگ ، کروی شکل و نسبتا ریز است .

قوه نامیه بذر تربچه ( قدرت سبز شدن بذر ) در حدود ۵ سال است .

به این معنی که بذر تهیه شده از تربچه برای کاشت بعدی حد اکثر تا ۵ سال قابل استفاده می باشد . ولی بهترین محصول از بذرهای جوان که حد اکثر ۳ ساله باشند بدست می آید .

بذر تربچه ۴ تا ۷ روز بعد از کاشت سبز می شود .

مقدار بذردر واحد سطح:

بذر مورد نیاز برای ۱۰۰ متر مربع زمین از انواع تربچه نقلی یا ریز ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم و برای انواع درشت ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم می باشد .

تاریخ برداشت:

تربچه معمولا پس از ۱۸ تا ۲۵ روز از تاریخ کاشت بذر ، قابل برداشت خواهد بود.

آشنایی با درختان

GPS & GIS درخدمت پارک ها و فضای سبز شهری

لايحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها(مصوب 30/3/1359)

ترفندهای محوطه سازی در طراحی فضای سبز 

طراحی فضای سبز پارک های خطی

معرفی کودهای فضای سبز

شمعدانی

گل کاغذی

زعفران زینتی

کوکب ، کوکب باغی ، کوکب معمولی ، گل کوکب

کوکب ، کوکب باغی ، کوکب معمولی ، گل کوکب

....................................

(بقیه در ادامه مطلب)

دیسانترا

..................

(بقیه در ادامه مطلب)

گل میخک ، قرنفل ، گل بوقلمون

نام فارسی:گل میخک ، قرنفل ، گل بوقلمون

نام علمی:dianthus spp

نام انگلیسی:pinks . carnations

خانواده:caryophyllaceae

مشخصات طراحی

ارتفاع:به عنوان گیا پوششی تا 15 سانتی متر
................

(بقیه در ادامه مطلب)

.............(بقیه در ادامه مطلب)